Drzewa

Ciekawe drzewa CIs pospolity (taxus baccata)- twarda sztuka   Cis nie jest gatunkiem lasotwórczym, ani produkcyjnym ale ma duże znaczenie dla rodzimych fitocenoz leśnych. Zajmuje żyzne, ocienione stanowiska, głównie na pograniczu lasu wilgotnego i olsu jesionowego, na terenach nizinnych i górskich. Ze względu na niskie wymagania świetlne zaliczany jest do gatunków cieniolubnych o bardzo powolnym tempie wzrostu oraz długowiecznością (może dożyć nawet 2000 lat). Upodobał sobie klimat atlantycki. W Polsce osiąga wschodnią granicę zasięgu. Warto zaznaczyć, że cis jest rośliną, która wykazuje właściwości trujące ze względu na zawartość takich substancji jak taksyna, taksycyna, taksol i glikozydy cyjanogenne. Jednak tej cechy nie można uznać za wyłącznie negatywna, bo tak jak wiele innych roślin, również cis znalazł zastosowanie w medycynie. Z diapertyny pozyskiwanej z igieł wytwarzane są leki przeciwnowotworowe, stosowane w chemioterapii w przypadkach raka piersi, płuc, prostaty, żołądka czy nowotworów głowy i szyi.   drewno cisa Cis jest gatunkiem wybitnie twardzielowym. Twardziel ma ciemne zabarwienie i odróżnia się od jasnego, węższego bielu. Jest wąskosłoiste. Drewno tego gatunku charakteryzuje się bardzo dużą twardością (od 800 do nawet 1000 kg/m2), znacznie przewyższającą twardość innych gatunków iglastych, które spotykamy w naszym kraju. Cis jest wdzięcznym gatunkiem pod względem obróbki, bardzo dobrze poddaje się skrawaniu czy toczeniu. Daje się doskonale szlifować i polerować. Jest elastyczne i wytrzymałe na naprężenia.  królewska protekcja   Te ostatnie cechy sprawiły, że drewno cisa było bardzo pożądanym materiałem do wyrobu broni – łuków, kuszy oraz strzał. Nadmierna eksploatacja sprawiła, że już w roku 1423, na mocy Statutu Warckiego nadanego przez Władysława Jagiełłę, cis objęty został ochroną a jego wycięcie groziło utratą siekiery i konia, co w tamtych czasach stanowiło pokaźną wartość. Niewielka liczebność cisa w lasach polskich jest wynikiem nie tylko jego właściwości biologicznych i specyficznych wymagań siedliskowych, ale także historycznym efektem nadmiernej eksploatacji z uwagi na cenne drewno, niewłaściwego sposobu zagospodarowania lasów, a także brakiem zainteresowania leśników tym gatunkiem jako drzewem produkcyjnym. Od 1934 roku cis w Polsce jest gatunkiem objętym prawną ochroną. W 2014 roku zmienił się status cisa pospolitego i z gatunku objętego ochrona ścisłą stał się gatunkiem chronionym częściowo (Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 9 października 2014 roku w sprawie ochrony gatunkowej roślin).      Ten ciekawy gatunek drzewa iglastego cieszy się ogromnym uznaniem przyrodników. Jego efektem jest ogólnopolski program restytucji cisa wprowadzony w Lasach Państwowych. W ramach tego programu z dzikorosnących cisów zbierane są nasiona, z których hoduje się sadzonki w szkółkach leśnych, a następnie młode sadzonki trafiają na uprawy leśne o właściwych uwarunkowaniach siedliskowych. Dlatego mamy nadzieję, że z czasem będziemy w naszych lasach częściej spotykać  ten cenny gatunek. Jeżeli chcesz zobaczyć dzikorosnące cisy to możesz odwiedzić jeden z rezerwatów, na przykład Cisy w Czarnem, Cisy Staropolskie w Wierzchlesie, Cisy nad Liswartą, Cisy w pobliżu Barda lub Cisowa Góra koło Stoszowic. Z pewnością zrobią na Tobie niesamowite wrażenie. Na pewno warto.   Literatura: Kulis A., Wrona A., Górecki B. 2011. Wykorzystanie unikalnych walorów cisa pospolitego w edukacji przyrodniczo-leśnej studentów. Studia i Materiały CEPL w Rogowie. Jakubczyk B. 1966. Techniczne właściwości drewna cisa z Rezerwatu Wierzchlas. Sylvan nr 10   Oferta Blog

Ciekawe drzewa- Daglezja zielona   Daglezja zielona (Pseudotsuga menziesii) nazywana również jedlicą zieloną lub jedlicą Douglasa, jest gatunkiem naturalne obejmującym swoim zasięgiem tereny zachodniej części Ameryki Północnej o Kolumbii Brtyjskiej po środkowy Meksyk. Wyróżnia się dwie podstawowe odmiany: daglezja zielona (P. menziesii var. menziesii) oraz daglezja sina (P. menziesii var. Glauca). Ta druga charakteryzuje się mniejszymi możliwościami wzrostu.   Do Europy gatunek został introdukowany w 1827 r. Od połowy XIX w. wprowadzany był na świecie do uprawy leśnej i parkowej, a w XX w. rozpowszechniony został w strefie klimatu umiarkowanego na całym globie. Występuje obecnie w takich krajach jak Holandia, Wielka Brytania, Polska i inne kraje Europy, w Chile, w Chinach, Australii, Nowej Zelandii. Odmiana menziesii naturalizowała się na wielu obszarach, w Nowej Zelandii do tego stopnia, że jest uważana za gatunek inwazyjny, zagrażający rodzimym lasom. W Polsce uważana za zadomowiony gatunek obcy, ale nie określono jej jako inwazyjnej. Okazy daglezji zielonej, uprawiane na terenach Polski od XIX w., są najwyższymi drzewami w kraju. Rekordową wysokość 58,2 m osiągnął okaz rosnący w Beskidzie Żywieckim (Nadleśnictwo Ujsoły). Wiek drzewa szacowany jest na 135 lat. Najgrubszy w Polsce i jeden z wyższych okazów daglezji rośnie w Wierciszewie i w 2020 r. miał 470 cm obwodu oraz 48 m wysokości. Jego wiek szacowany jest na 170 lat. Drewno daglezji cechuje się wąskim, rzadko osiągającym ponad 5 cm grubości i prawie białym bielem oraz wyraźnie odgraniczoną twardzielą o barwie od żółtej do czerwonobrązowej. Twardziel z czasem ciemnieje i przypomina drewno modrzewiowe. Rysunek słojów jest wyraźny. Przewody żywiczne są nieliczne, obecne zwykle tylko w drewnie późnym. Drewno jest twarde, jego gęstość wynosi ok. 0,50 g/cm3. Znaczne rozmiary i doskonałe właściwości drewna sprawiają, że można uzyskiwać bardzo długie tarcice bez sęków. Dzięki swojej średniokurczliwości zachowuje kształt podczas suszenia, w nieznacznym stopniu może pękać lub paczyć się. Natomiast drobne usłojenie w znacznym stopniu ułatwia obróbkę mechaniczną. Drewno dobrze się skleja oraz pokrywa bejcami i lakierami, przy czym lepszą przyczepność mają lazury niż lakiery poliestrowe i na bazie olejów. Drewno daglezji stosowane jest w konstrukcjach drewnianych, zarówno zewnętrznych, jak i wewnętrznych. Jest drewnem łuszczarskim – wykorzystywanym do wyrobu sklejek. Stosowane jest także w przemyśle papierniczym. Drewno oraz igły daglezji zielonej zawierają olejki eteryczne o niepowtarzalnej nucie, która jest jednocześnie słodka i cytrusowa. Alfa pinen zawarty w olejku ma działanie przeciwzapalne i przeciwbólowe, działa ochronnie na chondrocyty (dodawany jest do maści w leczeniu chorób stawów), działa wspomagająco w leczeniu kataru siennego.     Oferta Blog

Jakie gatunki Drzew iglastych możemy spotkać w polsce? Polska, z licznymi obszarami leśnymi, jest domem dla różnorodnych gatunków drzew iglastych, które nie tylko stanowią ważny element ekosystemu, ale także są cennym źródłem drewna o różnych zastosowaniach. Oto kilka gatunków drzew iglastych w Polsce i ich znaczenie w produkcji drewna. 1. Sosna Zwyczajna (Pinus sylvestris): Sosna zwyczajna, jedno z najbardziej rozpowszechnionych drzew iglastych w Polsce, jest ceniona nie tylko za swą odporność na warunki atmosferyczne, ale również za wysoką jakość drewna. Drewno sosny zwyczajnej jest lekkie, łatwe do obróbki, i doskonale nadaje się do produkcji mebli, podłóg, i  materiałów budowlanych. 2. Świerk Pospolity (Picea abies): Świerk pospolity jest powszechnie uprawiany w lasach gospodarczych Polski. Jego drewno jest miękkie, gładkie, i łatwo poddaje się obróbce. Jest często wykorzystywane do produkcji konstrukcji drewnianych, mebli, a także jako materiał opałowy. 3. Modrzew Europejski (Larix decidua): Modrzew europejski wyróżnia się tym, że jest jedynym gatunkiem drzewa iglastego w Polsce, które zrzuca igły na zimę. Jego drewno jest twarde, odporne na korozję, i posiada atrakcyjne usłojenie. Znajduje zastosowanie w budowie, produkcji mebli ogrodowych oraz elementów dekoracyjnych. 4. Jodła Pospolita (Abies alba): Jodła pospolita, rosnąca głównie w górach, dostarcza drewna o wysokiej wytrzymałości i stabilności wymiarowej. Jego drewno jest cenione w stolarstwie artystycznym oraz do produkcji elementów konstrukcyjnych, takich jak belki i kolumny. 5. Cis Pospolity (Taxus baccata): Chociaż drewno cisu pospolitego jest stosunkowo mało używane ze względu na toksyczność rośliny, jest cenione w produkcji elementów ozdobnych, takich jak rzeźby i elementy snycerskie. 6. Sosna Czarna (Pinus nigra): Sosna czarna, choć nieco mniej powszechna, również dostarcza wartościowego drewna. Jest wykorzystywana do produkcji mebli, parkietów, a także jako materiał budowlany. Zastosowanie Drewna Iglastego:   Drewno pozyskiwane z drzew iglastych w Polsce znajduje szerokie zastosowanie. Doskonale nadaje się do produkcji więźby dachowej, elementów konstrukcyjnych i szeroko stosowane jest w stolarstwie, meblarstwie i wielu innych.Praktycznie każdy z nas styka się z drewnem iglastym wile razy w ciągu dnia wejmutka-szyszki swierk-szyszki sosna-szyszki modrzew-szyszki jodla-szyszki daglezja-szyszki cis-owoc Drzewostan świerkowy Drzewostan sosnowy Świerk Drzewostan świerkowy Drzewostan jesienny świerkowo-modrzewiwy Las modrzewiowy Sosna zwyczajna Oferta Blog